از رنجى كه مى كشم

اين است و جز این نيست مطلق بى منطق مليت. من محكومم به رنجى ابدى كه زاده سرزمين ايرانم. من ايرانى هستم و ايرانى بودنم نه پنهان كردنى است و نه انكار شدنى و نه مايه فخر. من نه مى خواهم و نه مى توانم كه ديگرى باشم و نه توهم نژادپرستانه آريايى - ايرانى و شووينيسم فارس برايم ارزش است. من فقط رنج مى كشم مادر. من فقط رنج مى كشم. هر كجا كه باشم سهم من رنج است چون ايرانى هستم. پس زنده باد ايرانى كه هنر نزد اوست و بس!