۱۳۹۰ بهمن ۱۴, جمعه

حسرت سفره؛ گل گندم

و چه خوب گفت: تنها صداست که می‌ماند. هنوز هم‌ گاه و بیگاه صدای ترانه سرایان و آوازخوانانی که نوجوانی‌ام را پر کردند مرا به خود می‌خواند. شهیار قنبری بخشی از نوجوانی‌ام را پر کرد با دنیایی از ترانه و موسیقی. در زمانه‌ای که بی‌موسیقی مانده بودیم و ساز و صدا مهر قدغن خورده بود، نوارهای کاست بی‌کیفیت و چندصدهزار بار کپی شده دست به دست می‌شد در مدرسه‌هایی که شبیه پادگان و دست کم تیمارستان بود. نمی‌گویم یادش بخیر، که خیری نداشت جز دل آزردگی که تا عمر داریم با ماست. خوشی‌اش هر چه بود ساخته ذهن خیال‌پرداز خودمان بود، گرنه هر چه می‌خواستم ممنوع بود و هرچه می‌جستیم زندانی. عجب که دستگاه عریض و طویل حاکمان نمی‌توانست و ناکام ماند که بچه‌های انقلاب را از شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی و اردلان سرفراز محروم کند. حرامش خواند اما به لطف همتی که به خرج دادند و طبیعت هنر، محروم نماندیم.

۳ نظر:

ناشناس گفت...

این ترانه رو با من بخون:
زمستون...
تن عريون باغچه چون بيابون
درختا...
افق هاي برهنه زير بارون

نميدوني تو كه عاشق نبودي
چه سخته مرگ گل براي گلدون
گل و گلدون چه شب ها نشستن بي بهانه
واسه هم قصه گفتن عاشقانه

چه تلخه... چه تلخه...
بايد تنها بمونه قلب گلدون
مثل من... كه بي تو...
نشستم زير بارون زمستون

...

زمستون...
براي تو قشنگه پشت شيشه
بهاره...
زمستون ها براي تو هميشه

تو مثل من زمستوني نداري
كه باشه لحظه چشم انتظاري
گلدون خالی ندیدی نشسته زیر بارون
گلای كاغذی داری تو گلدون

تو عاشق... نبودی...
ببينی تلخ روزای جدایی
چه سخته... چه سخته...
بشينم بي تو با چشمای گريون...

ناشناس گفت...

این تدابیر امنیتیت کلافم کرد! اینجا که فیلترینگ به اندازه ی کافی امون بریده، تو هم بار اضافه بذار رو این خروار!
می دونم بی نشان اومدن و رفتن، کار درستی نیست اما چیکار کنم که در برزخی گیر افتادم. نه می شه رفت، نه می شه موند! پس تو هم سخت نگیر و از کنار کامنت های بی نشان من، ساده بگذر، ضرر نداره. تقصیر من نیست، تقصیر این هوای برفی تهرانه که منو با خودش می بره به خاطره ی تو! تو هم منو می بری به زمان شاه! همونجایی که نمی دونم چرا اینقدر دوسش دارم و فقط با تو میرم به اون زمان. متأسفم از این اعترافات ولی شایدم دونستنشون برای تو بد نباشه. شاید یه روز اومدم و خودمو معرفی کردم؛ اگر چه غریبه نیستم. لطفاً عذر منو بپذیر!
اون ترانه هم از افشین مقدم بود. برو سرچ کن ویدیوش رو ببین. بسیار قشنگه!
اینا رو هم فقط برای خودت نوشتم.

احمد زاهدی لنگرودی گفت...

سلام علی آقا
خوش‌حالم که وبلاگت رو پیدا کردم. و با افتخار در وبلاگم لینک کردم.
امید خوب و سلامت باشی
نوشته‌هات رو همواره خواهم خواند
ارادتمند