از جمله اصلي‌ترين و جنجالي‌ترين شعارهاي رئيس‌جمهوري جديد، تحول در نظام صنعت نفت كشور است. آوردن پول نفت بر سر سفره‌هاي مردم و انهدام شبكه مافياي نفتي از موارد محوري اين شعار بوده است.
محمود احمدي‌نژاد كه با راي اكثريت قشر محروم به رياست دولت رسيد، چنان بر مقوله نفت در سخنان خود تأكيد داشت كه افزايش بيش از پيش حساسيت‌ها در اذهان عموم از نتايج مستقيم آن بود.
تأكيد احمدي‌نژاد بر نحوه كاركرد مجموعه نفت در دولت اصلاحات موجب شد تا به هنگام معرفي وزير پيشنهادي، شعارهاي نفتي احمدي‌نژاد پررنگ‌تر از گذشته جلوه كند، چراكه هم براي مردم و هم براي مجلسيان، مصداق اين دست شعارها اهميتي خاص پيدا كرده بود و همه منتظر بودند تا ببينند اين شعارها را چه كسي به منصه ظهور خواهد رساند.
احمدي‌نژاد خود و با برانگيختن حساسيت‌ها سبب شد تا وزير نفت كابينه‌اش بيش از وزيران دولت‌هاي قبل زير ذره‌بين قرار گيرد و برابر با آن همه ضربه به وزارت نفت دو دولت خاتمي، از اين پس وزير نفت جديد بايد بازوي عملياتي رئيس‌جمهوري جديد باشد. شايد مبهم و كلي بودن ادعاهاي مطروحه، سبب شد تا مجلسيان هم كه اكثريت آن را محافظه‌كاران تشكيل مي‌دهند در نهايت راي اعتماد لازم را به وزير پيشنهادي نسپارند.
با اين همه هنوز اين پرسش همچنان باقي است كه چرا علي سعيدلو به‌عنوان يكي از نزديكان و افراد مورد اعتماد رئيس‌جمهوري از مجلس هفتم راي نياورد. سعيدلو به‌عنوان چهره‌اي ناشناخته بعدازظهر روز چهارشنبه در برابر پرسش‌هايي قرار گرفت كه پاسخ آن، نه در برنامه ارائه شده موجود بود و نه در خلال دفاع در صحن علني به آن پرداخته شد. بي‌تجربگي در صنعت نفت، ابهام در مدرك تحصيلي، نسخه‌برداري صرف از آخرين گزارش وزير نفت پيشين و... از اين دست ايرادات بود.
سعيدلو هرگز به آن حد كه بايد براي دفاع از خود آمادگي نداشت و اين خود بر حساسيت‌هاي موجود كه دستاورد آن همه شعار مردم‌پسند بود، افزود.
مهم‌ترين سؤالي كه در مجلس مطرح شد آن بود كه چگونه اين وزير پيشنهادي مي‌خواهد با برنامه دولت قبل به جنگ آنچه در وزارت نفت پيشين مي‌رفته است، بشتابد؟ مگر نه آن است كه طرح هر اشكال منطقي بايد براساس يك نقد مستدل صورت بپذيرد؟
اين همان نكته‌اي است كه وزير پيشنهادي به آن بي‌توجه بود. از بي‌توجهي به بزرگ‌ترين ميدان گازي مستقل جهان كه اتفاقاً طرح توسعه آن يكي از برجسته‌ترين فعاليت‌هاي وزارت نفت كشور طي سال‌هاي گذشته بوده است اگر بگذريم، سعيدلو فراموش كرد كه اگرچه در ميان نزديكان احمدي‌نژاد مورد اعتماد است اما در ميان ديگر طيف‌هاي سياسي و به ويژه جريان اكثريت حاكم بر مجلس هفتم هرگز از اعتبار چهره‌هايي چون محسني‌اژه‌اي و صفارهرندي برخوردار نيست و اين كار دفاع او را سخت‌تر مي‌كند. سعيدلو در حالي دست خالي به ميدان مي‌رفت كه مسأله مدرك دكتراي او از ايالات متحده را نيز خود به پرونده خود افزوده بود. اگر اين وزير پيشنهادي از مدرك كارشناسي خود بهره مي‌گرفت، شايد مي‌توانست بخشي از شبهات مطرح شده را از خود دور كند. اما سعي در مطرح ساختن خويش به بومرنگي بدل شد كه دست آخر، خودش را بر زمين زد.
مجلس اما تا سه ماه آينده در انتظار وزير پيشنهادي دوم باقي مي‌ماند. بعيد است كه با دومين گزينه نيز چنين شود. شكست سعيدلو مرحله اول شكل‌گيري وزارت نفت دولت جديد بود و گمان مي‌رود وزير پيشنهادي دوم با هر برنامه‌اي- البته محتاط‌تر- راي اعتماد نهايي را كسب كند تا تب و تاب اين همه جلب توجه فروكش كند.
علي خردپير - 5 شهريور 1384