پسینِ زمستان ست
پایانَش نیست
دستهایم
منجمد از قصاوتِ دلخوشی ها
دستهایم
آنک از خون خالی می شوند
پیش پا
چکه چکه می کند جان
زود می خشکد
زود می میرد
زود تاریخ می شود
ضجه سرخ
زمستان ست
دیری ست
زمستان
آشنایتان نمی شوم دیگر
که تا ابد
کسی فراموشم نکند
جمعه 16 دی 84