احمدی‌نژاد آینه مردم ایران نیست

میهن: جهان گویی کوچک شده است. مرزها در حدود معاهدات و مناسبات دیپلماتیک باقی مانده و «شناخت» برای اهالی دهکده جهانی بی‏سرحد است. زبان، نژاد، مذهب و ایدئولوژی مانع لمس واقعیت نیست. بسیاری از مفاهیم سیاسی، تعریف و تعبیری نو یافته‏اند. فناوری هر روز پیچیده‏تر می‏شود و ارتباط جهانیان مدام سهل‏تر و این امر نه دیوار چین و نه استیلای سانسور را بر می‏تابد.

جهان امروز، جهانی «مدام درحال تحول» است. اگر تاچندی پیش، گذشته چراغ راه آینده بود تا فردا بهتر رقم خورد، اینک بی‏درک مناسبات جهان پسامدرن، پا نهادن به فردایی دیگر و بهتر، ناممکن می نماید.
در چنین روزگاری هیچ فریادی ناشنیده باقی نخواهد ماند. ممکن است قحطی و گرسنگی در شاخ آفریقا درمان نیابد اما کیست که بخواهد بداند و نتواند. پیدایی خرده رسانه‏ها و فراگیری آن، خبر را از انحصار امپراطوری رسانه‏های نامدار و دستگاه‏های تبلیغاتی دولت‏های خودکامه بیرون کشیده است. جهانیان بی‏آنکه همتی سخت برخود هموار سازند یکدیگر را به نظاره نشسته‏اند و چنین است که خبر بازداشت یک وبلاگ‏نویس در چین یا گزارش مرگ در بازداشتگاه کهریزک مرز نمی‏شناسد و در کمترین زمان ممکن فاصله را به سخره می گیرد.

در جهانی چنین، هر جنبش‏ فراگیر اجتماعی و سیاسی اگرچه می تواند به دست فراموشی سپرده شود اما به واسطه ابزار موجود فراتر از مرزهای جغرافیایی نیز اثربخش است. اهمیت، سود یا اولویت این اثر ممکن است مورد مناقشه باشد اما اساس آن انکار ناشدنی است.

خیزش‏های مردمی به طور طبیعی بر نگاه بیرونی اثر گذار است. جامعه ای که برای حصول مطالبات خویش به کنشگری روی آورده است چهره خویش را باز می آفریند. وجود نمونه‏های متعدد جوامع در حال تحول این امکان را به ناظر می دهد تا به قیاس بنشیند. با در نظر آوردن این مهم، همان طور که به صرف تکیه بر افتخارات ملی و غنای تاریخی نمی‏توان انتظار مقبول افتادن در نگاه جهانی را داشت، مقامات رسمی و نمایندگان دولت‏ها نیز آینه ملت‏ها شمرده نمی شوند.

محمود احمدی‏نژاد و سخنرانی‏هایش به ویژه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد...

[متن کامل]

غایب روز

شبم باز بارانی‏ست

بارانی‌ام


چه اقبالی ...


همه روز غایب بوده‌ام


شب هم در جستجوی ماه

[متن کامل]

آب بازی و انقلابی که روی نداد

خبر بازداشت گروهی از جوانان در تهران به دلیل تجمع در پارک و آب بازی هنوز از یاد نرفته است. آب بازی جوانان به سوژه ای بدل شد که انگار نیروهای ناتو، حکومت تهران را تهدید به حمله نظامی کرده اند. در آستین حاکمان ایران البته توهم، مهمل و دروغ کم نیست. ماجرای ناتوی فرهنگی و شبیخون و از این دست ساخته و پرداخته اقلیتی است که با دشمن تراشی و آتش افروزی، به عمر خود افزوده است. حکومتی که از آب بازی چند جوان چنان بهراسد که کار به بازداشت و اعتراف تلویزیونی کشد، به طور قطع حکومتی پایدار نیست. 

این ها را زمانی زیر لب زمزمه کردم که حسب اتفاق از یکی از میدان های اصلی شهر لیون عبور می کردم با جوانانی رو به رو شدم که سرخوشانه مشغول آب بازی بودند. بعد هم آبجویی نوشیده و ساز به دست گرفته و شادمانی خود را ادامه دادند. هر چه نگاه کردم و به فکر فرو رفتم دولت نیکولا سارکوزی از این رویداد متاثر نشد. انقلابی شکل نگرفت و باور سیاسی و مذهبی کسی متزلزل نشد. 

[متن کامل]

به تو

به شب تو 
            تو که در کوچه زخم خوردی
                                                  سلام و سوگند و نگاه


جای دست خونی ات را 
                               روی دیوار دیدم 


با تو سر می شود این درد
                                  هر کجا باشی 
                                                   به بی درکجا اگر باشم

زیبا

مغز خر، ارزان نبود، ارث بود. خوردیم و زیبا شدیم.

( زیبا از منظر هنر مدرن!)