از یاد رفتنی نیست
که انسان تنهاست
و تنها درختی که در بیقوله ای به جا مانده باشد
خاطره ای بیش نیست
از یاد نبرده ام هنوز
نفس حق مردی بود که پشت دیوار خواب شهر
به دار آویخته شد
من تا امتداد تو دویدم
انصاف بده دانا
پای زخمی بر خاک کشیدم
با تو ماندم تا سایه ات دیگر با من سخن نگفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر