بازگشتی دشوار به انقلاب نارنجی

پس از یک روز سخت کاری و پوشش تحولات اوکراین، شنیدن این ترانه حالی دارد و می دانم امشب مادرانی بر خاک گرمِ گور فرزند اشک خواهند ریخت. اتفاقی که امروز در اوکراین افتاد تلنگری دیگر بود به کرملینِ گستاخ و دخیل بستگانِ تنگ نظر درون و برونی اش که چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند. در پاستور و ابوذر و خیابان فلسطین نظاره گر بسیار بود که تکیه داده ای به مسکو چگونه به سوراخ خزید.

[متن کامل]

صدر دریا بود

یکی از عزیزانی که افتخار آشنایی با او را در پاریس یافتم و دیدارش برایم افتخار بود، چنان ناگاه پرکشید و به فرصت چشم برهم زدنی سالگشت هجرانش رسید که زبان به کامم خشکید.

هنوز کتابی که به همسرم هدیه کرد یادگار مهربانی‌اش هست و هنوز شماره خانه فرزندش در آمریکا را که در آخرین دیدارمان به من داد نتوانستم در دفتر خط بزنم.

او را که دیر یافتم و زود از دست دادم، بیراه نیست که دریا توصیف کنم. دریا می‌خوانمش چون سخاوتمند بود و طبعی بلند داشت. مهربان بود و خطی از بُخل در او نمی‌دیدی. زمانه مهربان نبود و حسودی کرد و پس از سفر آمریکا دیگر ندیدمش. امیرهوشنگ کشاورز صدر رفته و دل ما را زمانه شکسته است.

انسان و فراموشی‌اش

موضوع حول تنها یک واژه است اما ساده نیست. اتفاقا موضوع بی نهایت ظریف و پیچیده و پر از دالان های ناشناخته است. هزاران هزار دانشگاه و مرکز پژوهشی در جهان، علم بشر درباره بشر را مدام محک می زند تا علوم انسانی بتواند بیش از پیش در خدمت انسان درآید. نقطه تمرکز و دلیل عرق ریزان هزاران فیلسوف و اندیشمند و دانشمند، موجودی است به نام انسان.

[متن کامل]

وقتی فیس بوک ۱۰ ساله شد

هیچ چیز جای «دیدار» را پر نمی‌کند. زمانی بود که برای تبریک و تسلیت به دیدار هم می‌رفتیم. تبریک نوروز، و تبریک تولد و تسلیت از دست دادنِ نزدیکان از مهمترین ابراز احساسات بود. بعد‌ها با پیدا شدن دسته هونگی به نام موبایل در جیبمان، زنگ زدیم و حرف زدیم تا تبریک و تسلیت را از قید حضور فیزیکی‌‌ رها سازیم.

[متن کامل]

فیلمی برای دیدن

 

پس از شوکِ دیدن «داستان عوضی» ساخته فریدون جیرانی و تماشای «آزاد راه» که اصلا فیلم مهم و قابل توجهی نبود و به گمانم نمونه ای است از اینکه دیگر کم کم استفاده از کاراکتر طلبه و آخوند در سینمای ایران در حال تبدیل شدن به حربه ای برای گول زدن تماشاچی و ایجاد این پیش داوری در ذهن مخاطب است که گویی قرار است با فیلمی انتقادی یا دست کم اثری رئال و به یادماندنی رو به رو شویم، یافتن یک فیلم خوب از هوا هم ضرورتی تر بود. حقیقت درباره امانوئل، از آن فیلم هایی است که سالی یکبار از دست هالیوود در می رود. باید دیدش.