پس از شوکِ دیدن «داستان عوضی» ساخته فریدون جیرانی و تماشای «آزاد راه» که اصلا فیلم مهم و قابل توجهی نبود و به گمانم نمونه ای است از اینکه دیگر کم کم استفاده از کاراکتر طلبه و آخوند در سینمای ایران در حال تبدیل شدن به حربه ای برای گول زدن تماشاچی و ایجاد این پیش داوری در ذهن مخاطب است که گویی قرار است با فیلمی انتقادی یا دست کم اثری رئال و به یادماندنی رو به رو شویم، یافتن یک فیلم خوب از هوا هم ضرورتی تر بود. حقیقت درباره امانوئل، از آن فیلم هایی است که سالی یکبار از دست هالیوود در می رود. باید دیدش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر