پس از بازگشت «ایران درودی» مطرح‌ترین بانوی نقاش ایرانی به ایران، حالا «احسان نراقی»، جامعه‌شناس و مشاور اسبق مدیرکل یونسکو نیز برای همیشه با پاریس خداحافظی کرده است.
نراقی در هشتاد و چهار سالگی، چمدان‌هایش را بست و به تهران بازگشت و دیگر نشان لژیون دونور که عالی‌ترین نشان فرانسه است را بر گوشه‌ی کت خود نخواهد زد. این جامعه‌شناس که از دو رییس جمهوری فرانسه به نام‌های «شارل دوگل» و «فرانسوا میتران» نشان لژیون دونور را به خاطر فعالیت‌های فرهنگی‌اش دریافت کرده بود به علت نیاز به مراقبت بیش‌تر در پی کسالت‌های نشانی از کهولت سن به تهران بازگشت.
نراقی در هشتاد و چهار سالگی، چمدان‌هایش را بست و به تهران بازگشت و دیگر نشان لژیون دونور که عالی‌ترین نشان فرانسه است را بر گوشه‌ی کت خود نخواهد زد. این جامعه‌شناس که از دو رییس جمهوری فرانسه به نام‌های «شارل دوگل» و «فرانسوا میتران» نشان لژیون دونور را به خاطر فعالیت‌های فرهنگی‌اش دریافت کرده بود به علت نیاز به مراقبت بیش‌تر در پی کسالت‌های نشانی از کهولت سن به تهران بازگشت.
احسان نراقی که پیش از انقلاب ۵۷ در پایتخت فرانسه آپارتمانی خرید و سه سال در دهه شصت زندانی شده و مدتی هم ممنوع‌الخروج بود، در سال‌های پس از زندان، مرتب روزگار زندگی‌اش بین تهران و فرانسه تقسیم می‌شد.
وی چندی پیش به دادگاه پاریس شکایتی علیه مجاهدین خلق و «ایوبونه» نویسنده کتاب «واواک در خدمت آیت‌اله‌ها» برد. در این دادگاه که به علت به رشته‌ی تحریر درآمدن اتهاماتی مبنی بر هم‌کاری نراقی با وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی تشکیل شده بود نراقی محق تشخیص داده شد.
نراقی در سال ۱۳۸۲ برای نگارش هشت جلد کتاب علیه مجاهدین توسط یک هیت نویسنده تلاش کرد و پس از انتشار این مجموعه، در پارلمان اروپا کتاب‌ها را میان نمایندگان توزیع کرده بود .
این جامعه‌شناس که نسبت خویشاوندی نیز با فرح پهلوی دارد، همواره به اصلاح‌طلبان در جمهوری اسلامی نزدیک بود و در یونسکو برای بهبود روابط ایران و اروپا بسیار کوشید.
نراقی که به گفته خودش به عنوان مشاور مخصوص با دو مدیرکل یونسکو هم‌کاری داشته، نخستین کسی است که با یاری دکتر «غلام‌حسین صدیقی» موسسه مطالعات اجتماعی ایران را بنا نهاد و این‌گونه پایه پژوهش‌های جامعه شناختی و اجتماعی در ایران گذارده شد.
وی هم‌چنین در دوران قبل از انقلاب ۵۷ رابطه نزدیکی به «امیرعباس هویدا» و «شاپور بختیار» داشته است. هم‌چنین به هنگام مدیریتش در موسسه مطالعات اجتماعی، چهره‌هایی نظیر «ابوالحسن بنی‌صدر» و «سید علی خامنه‌ای» نیز در این نهاد دولتی مشغول به کار بوده‌اند.
اگر چه معمولن نراقی را به واسطه دیدارهای خصوصی‌اش با «محمد‌رضا پهلوی» در واپسین سال حکومتش و نیز وساطت وی میان دولت هویدا و روشن‌فکران می‌شناسند اما این دانش‌آموخته‌ی رشته حقوق در ژنو و جامعه‌شناسی در دانشگاه سوربن پاریس، در ابتدای دولت «دکتر مصدق»، مترجم «آیت‌اله کاشانی» در برابر خبرنگاران خارجی بوده و تقریبن آخرین کسی بود که مصاحبه خبرنگاران با «شاپور بختیار» را در روزهای آخر قبل از خروجش از ایران هماهنگ کرده است .
نراقی که با هرگونه حرکت انقلابی مخالف است و راه حل بازسازی ایران را اصلاحات می‌داند همواره از سوی طیف اپوزیسیون برون مرز مورد نکوهش و حتا اتهام بوده است .
این نواده‌ی «ملا احمد نراقی» دارای تفکر لیبرالیستی است و از مختصات فکری‌اش مخالفت با اندیشه و عمل‌کرد «علی شریعتی» و نیز چپ‌گرایی سیاسی است .
تازه‌ترین کتاب نراقی اردیبهشت امسال با عنوان «پایان یک رویا» ، مجموعه نوشتاری علیه کمونیسم – لنینیسم و اتحاد جماهیر شوروی است .
از وی کتاب‌هایی چون «جامعه، جوانان، دانشگاه» ؛ «غربت غرب» ؛ «آزادی، حق و عدالت»؛ «آن‌چه خود داشت»؛ «طمع خام»؛ «از کاخ شاه تا زندان اوین»؛ «اقبال ناممکن» ؛ «آزادی» و «در خشت خام» منتشر شده است .
+ متن و صدا در رادیو کوچه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر